Geweld door vrouwen … wat verstaan we daar precies onder en hoe uit zich dit nu? Ook al wordt dit fenomeen tegenwoordig in bepaalde mate erkend, het blijft toch een groot taboe voor veel mannen die hiervan het slachtoffer zijn. Ze zijn vaak bang om het mikpunt van spot te worden of als “watjes” te worden beschouwd, dus zwijgen ze liever. We bespreken hier eerst de verschillende vormen van geweld door vrouwen en proberen vervolgens deze vorm van geweld te analyseren. Tot slot geven we nuttige informatie voor mensen die hiermee worden geconfronteerd.

Ook nu nog, in de 21ste eeuw, zijn gedwongen huwelijken een veelvoorkomend verschijnsel, al kunnen we de werkelijke omvang ervan maar moeilijk inschatten. De instanties die zich hiermee bezighouden, behandelen in België alleen al 20 à 30 gevallen per jaar. De officiële cijfers geven echter een vertekend beeld, aangezien het slachtoffer van een gedwongen huwelijk maar zelden aangifte doet, uit schaamte, ambivalentie of loyaliteit tegenover de familie.

In november 2015 heeft het Europese parlement een rapport uitgebracht over de preventie van radicalisering en rekrutering van Europese burgers door terroristische organisaties. Dit rapport buigt zich met name over een gevoelig thema: de inlichtingen- en informatie-uitwisseling. In dit artikel gaan we in op een aantal instrumenten die in Europa ter beschikking zijn. Daarbij kijken we zowel naar de sterke kanten als naar de verbeterpunten.

Uit onderzoek blijkt dat er regelmatig sprake is van geweld in relaties bij jongeren, vooral psychologisch of moreel geweld, maar ook fysiek geweld en dominerend gedrag. Dit misbruik kan een heel negatieve invloed hebben op het psychologisch evenwicht en de gezondheid van de jonge slachtoffers. Daarom is het noodzakelijk dit fenomeen te erkennen en de nodige preventiemaatregelen te ontwikkelen.

Het fenomeen is gekend: apothekers hebben dikwijls te maken met diverse vormen van criminaliteit. Dat gaat van agressieve klanten en valse voorschriften tot het risico op inbraak en gewapende overvallen. Daarom zijn goede praktijken om deze misdrijven te helpen voorkomen onmisbaar.

Ook de Go-fasters die hun handelswaar over zee vervoeren, rekenen vooral op hun snelheid om te ontsnappen aan douane en politie. Ze gebruiken dan ook boten met uiterst krachtige motoren. Ze doen amper moeite om hun illegale lading te verbergen – die vaak zelfs open en bloot aan boord ligt – maar proberen in een zo kort mogelijke tijdspanne de dichtstbijzijnde losplaats te bereiken. Sommige van hun boten varen wel tegen 100 km per uur, waardoor ze uiteraard grote hoeveelheden brandstof verbruiken. Andere bootjes kunnen hen natuurlijk wel opnieuw van brandstof voorzien, maar dan riskeren ze de aandacht te trekken van de kustwacht of douane.