In de Europese drugsscene evolueren vraag en aanbod constant. Ze worden beïnvloed door de opportuniteiten geboden door het internet en de razendsnelle ontwikkeling en productie van steeds maar nieuwe psychoactieve stoffen. Wat zijn de gevolgen van deze factoren op vraag en aanbod?

Het is eigen aan ziekenhuizen dat er steeds veel volk aanwezig is, met een groot verloop. De meeste mensen zijn er bovendien onbekend. Het diefstalrisico (en het risico op beschadiging) van waardevolle voorwerpen is dus bijzonder hoog. Dat is niet enkel het geval in de kamers wanneer de patiënten slapen of afwezig zijn, maar ook in de lokalen waar zich duur en belangrijk medisch en informaticamateriaal bevindt.

In dit artikel willen we een aantal goede praktijken aanreiken.

Go fast – het fenomeen van supersnel vervoer van drugs – is een typische methode voor de drugshandel van (voornamelijk) Spanje naar Frankrijk. De chauffeurs (go-fasters) moeten het hebben van hun sterk overdreven snelheid (in het verleden zelfs tot 250 kilometer per uur, zonder te stoppen!), maar ze hebben stilaan hun tactiek “verfijnd” en hun werkwijze aangepast om te kunnen ontsnappen aan de steeds doeltreffendere controles van de Franse douane- en politiediensten.

Het wegtransport van drugs in Europa gebeurt hoofdzakelijk op drie manieren. Ten eerste worden hiervoor vrachtwagens gebruikt, die doorgaans grote hoeveelheden vervoeren. Daarnaast is er de methode Go slow: kleine hoeveelheden worden verstopt in mobilhomes en campingcars met gezinnen – bij voorkeur met kinderen – of gepensioneerden die op vakantie zijn. Een derde manier is Go fast. In dat geval gaat het om mensen die in zeer krachtige en snelle wagens aanzienlijke hoeveelheden drugs vervoeren.

In een vorig artikel bespraken we wat u kunt doen als u vermoedt dat u ongewild een of andere drug (m.n. rape drug) hebt ingenomen. Nu gaan we dieper in op de stappen die u kunt zetten als u bij het ontwaken vermoedt dat u seksueel bent misbruikt onder invloed van rape drugs.

In ons vorige artikel over dit onderwerp zagen we al dat een getuigenis van een kind over mogelijk seksueel misbruik niet altijd betrouwbaar is, en wat de oorzaken daarvan zijn. We hebben ook belicht hoe onderzoekers het best te werk gaan om de kwaliteit van dergelijke getuigenissen te verbeteren. Nu nemen we een protocol onder de loep waarmee we de betrouwbaarheid van zo’n getuigenis kunnen evalueren.