De Guidance on Local Safety Audits. A Compendium of International Practice is een veelzijdig en praktisch hulpmiddel voor beleidsmakers inzake veiligheid. Deze leidraad werd uitgegeven door het Europees Forum voor Stedelijke Veiligheid en is in hoofdzaak gefinancierd door de Canadese Openbare Veiligheidsdienst.

De wetten van 14 april en 11 juli 2011, die in 2011 in het Belgisch Staatsblad zijn verschenen, hervormen de minnelijke schikking voor zaken van gemeen recht op een opmerkelijke manier. Sommigen spreken – terecht – over een heuse revolutie of zelfs van een ‘Amerikanisering’ van onze Belgische gerechtelijke cultuur …

Stilaan ontwikkelt de private veiligheid zich in onze maatschappij zo sterk dat er in sommige landen meer werknemers zijn bij zulke organisaties dan bij de politie. Zo zouden er in de Verenigde Staten twee miljoen privéagenten zijn tegenover 650.000 officiële politieagenten. Op wereldniveau zou de verhouding twee à drie privéagenten tegenover één politieagent zijn.

Na de publicatie van enkele artikels in de Engelse media waarin werd aangekondigd dat “de Engelse regering de politie gaat privatiseren”, kwamen er heel wat negatieve reacties en tegenargumenten. De vraag die hierdoor wordt opgeroepen, betreft de functies van een rechtstaat die de taak heeft zijn burgers te beschermen en die nu de centrale opdracht van de politie gedeeltelijk wil overdragen aan privébedrijven die eerder economische doeleinden hebben.

In het vorige artikel hebben we al twee belangrijke elementen uit het activiteitenverslag 2011 van het Belgische Directoraat-generaal Penitentiaire Inrichtingen (DG EPI) onder de loep genomen: veiligheid en de strijd tegen de overbevolking. De gevangenisadministratie, die deelneemt aan het “geïntegreerde managementplan van de FOD Justitie”, heeft de laatste jaren vooral geïnvesteerd in middelen en voorziet een aanzienlijk budget voor het personeel en voor het beheer en de technologie van informatie en communicatie.

In het activiteitenverslag 2011 wordt eerst gefocust op de missie en visie van het Belgische Directoraat-generaal Penitentiaire Inrichtingen (DG EPI) en worden de centrale diensten beschreven, evenals de activiteiten van de opleidingscentra voor het personeel. Vervolgens worden per penitentiaire inrichting de meest essentiële informatie en verwezenlijkingen van dat jaar voorgesteld. Tot slot worden de belangrijkste cijfergegevens – over gedetineerden, personeel en budget – nog eens overzichtelijk weergegeven in tabellen.