Een duik in het darkweb

Het deepweb en het darkweb zijn niet hetzelfde. Beide termen moeten worden verduidelijkt, omdat het darkweb vaak wordt beperkt tot zijn duistere aspecten en dus synoniem wordt voor criminaliteit. Dit artikel toont aan dat het veel meer is dan dat.

De twee kanten van het internet

De gewone internetgebruiker surft voornamelijk op het “surface web” of het zichtbare web. Het is het deel van het wereldwijde web (www) dat online toegankelijk is en kan worden verkend met zoekmotoren zoals Google of Yahoo. Concreet betekent dit dat je relatief gemakkelijk documenten of websites kunt terugvinden aan de hand van sleutelwoorden. Volgens bepaalde specialisten zou het echter slechts over 10% van alle inhoud op het internet gaan.

Kwantitatief gezien bevindt het grootste deel van het internet zich op het deepweb, het diepe of onzichtbare internet. Het wordt zo genoemd omdat algemene zoekmotoren het niet doorzoeken, terwijl het wel toegankelijk is via een standaardbrowser. Er wordt geschat dat meer dan 70% van het internetverkeer zich er zou afspelen. Het bevat een significante hoeveelheid informatie en databases (professionele intranetten, persoonlijke medische documenten en gegevens van bedrijven, universiteiten, publieke overheden, overheidsdiensten) die enkel toegankelijk zijn voor bepaalde personen. Je moet de juiste URL van deze websites hebben om er toegang toe te krijgen. Soms zijn ze ook beschermd door wachtwoorden.

Het darkweb en het darknet

Het darkweb is een onderdeel van het deepweb. Om hier toegang toe te krijgen, moet je gebruik maken van een speciale zoekmotor, zoals Thor, Freenet, I2P of GNUnet. Bovendien worden de URL-adressen van pagina’s op het darkweb regelmatig gewijzigd voor een betere beveiliging.

Het darknet omvat de darknetten die de infrastructuur vormen van het darkweb. Het zijn parallelle netwerken die toegankelijk zijn via software, internetpoorten of specifieke protocollen, waarbij de meest bekende Peer to Peer-netwerken (P2P) zijn waarop de gebruikers downloads delen.
Het darknet is te vergelijken met een omhulsel. Het slaat op de fysieke infrastructuur, een nauwelijks toegankelijk netwerk, terwijl het darkweb slaat op de inhoud die je erop vindt.

Wat staat er op het darknet?

De vraag naar de inhoud en welke gebruikers geïnteresseerd zijn in zijn geheimzinnige en weinig toegankelijke zijde van het darknet zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Het darknet is vooral bekend om zijn illegale toepassingen: drugs- en wapenhandel, de verspreiding van kinderpornografie of de verkoop van valse paspoorten of diploma’s. Het is echt een goudmijn voor allerlei soorten criminelen.
Hackers delen er ook hun kennis via blogs, forums of wiki’s. Het darknet huist “hackersdiensten” van sociale media of bankrekeningen. Je vindt er ook malware, zoals virussen of Trojaanse paarden.

Toch hebben andere mensen er ook belang bij het darknet te gebruiken om hun persoonlijke gegevens te beschermen om veiligheidsredenen en voor eervollere doeleinden. Over wie of wat gaat het dan?
Er wordt aangenomen dat grote organisaties van journalisten zoals Verslaggevers zonder grenzen er de voornaamste gebruikers van zijn door de terbeschikkingstelling van een “digitale overlevingskit” om oorlogsverslaggevers en onderzoeksjournalisten te beschermen. Deze kit omvat verschillende artikels die hen uitleggen hoe ze censuur omzeilen en zich kunnen wapenen tegen online toezicht. Het is ook goed om te weten dat het darknet de enige plek is waar mensen zich kunnen uitdrukken in landen waar strenge censuur heerst.
Diezelfde censuur motiveert dissidenten en klokkenluiders om het te gebruiken om zich te beschermen in landen waar massabewaking de regel is en tegenstanders en zelfs iedereen die illegaal of gewoon afwijkend geacht gedrag (denk aan LGBTQIA+) stelt te maken krijgt met arbitraire repressie door de overheden.

Hoewel het darknet illegale activiteiten bevordert kan men stellen dat er op het darknet ook heel wat andere koosjere inhoud te vinden is, zoals discussiefora, middelen om een website te creëren, berichten en digitale bibliotheken.

Ietwat miskend is de mogelijkheid om veilig te surfen via het surface-web met een klassieke browser (vb. Chrome). Je moet gewoon een VPN-software (Virtual Private Network) gebruiken. Daarmee kan je:

• je gegevens op het internet beschermen door het inkomende en uitgaande verkeer op de computer te versleutelen;
• anoniem surfen en je IP-adres wijzigen;
• je locatie verbergen om elke vorm van toezicht (in het bijzonder op openbare Wifi-netwerken) te voorkomen;
• online censuur omzeilen.

Claude BOTTAMEDI
Korpschef van een politiezone o.r.

Lees ook: https://www.avg.com/nl/signal/what-is-the-dark-web