Metaaldiefstal maakt overal in Europa opgang. Ook België wordt niet gespaard. Koper is er al even gegeerd als in het buitenland, gevolgd door, in volgorde van belangrijkheid: (giet)ijzer, aluminium, zink, staal en lood. Het merendeel van de diefstallen wordt gepleegd op bouwwerven, op terreinen van de NMBS of nog bij particulieren (vooral dakgoten en bliksemafleiders).

Al enkele jaren zien we een forse stijging van diefstal van voorwerpen in min of meer kostbare metalen die een veilige haven vormen in financieel onzekere tijden. De koers op de markten bepaalt grotendeels hun aantrekkingskracht: als zink duurder wordt grijpen dieven naar dakgoten en aflopen, als de bronsprijs stijgt, moeten standbeelden en kerkklokken eraan geloven.

Terwijl ze lange tijd gedreven waren door politieke, economische en zelfs sociale drijfveren (zie vorig artikel in referte), zoals de naam “syndicaten” aangeeft, tonen de triades tegenwoordig een heel ander gelaat. De meeste specialisten omschrijven ze als gewone criminele organisaties, enkel uit op winst uit hun illegale activiteiten.

De huidige triades kennen hun oorsprong in de geheime genootschappen die halverwege de 17de eeuw in China zijn ontstaan, maar zijn ondertussen enorm geëvolueerd en hebben niet veel meer van hun oorspronkelijke betekenis overgehouden. De genootschappen ontstonden destijds uit de verzetsbeweging tegen de Mantsjoe-dynastie, groeiden uit tot een soort vakbonden, ontwikkelden zich verder tot politieke organisaties en economische groepringen en vormden zich tot slot – met name in de 19de eeuw – om tot criminele organisaties.

Einde 2010 werd het jaarrapport van het Europees Waarnemingscentrum voor Drugs en Drugsverslaving (EWDD) officieel voorgesteld. Het geeft een overzicht van drugs(gebruik) in de 27 lidstaten van de Europese Unie en in Kroatië, Turkije en Noorwegen. 

We hebben eerder de wettelijke middelen bestudeerd waarover België beschikt in verband met de strijd tegen mensensmokkel en -handel. We focussen nu op de aanpak waarvoor België opteert en die duidelijk multidisciplinair genoemd kan worden. De strijd tegen deze soort criminaliteit omvat immers de preventie, de opvolging van overtredingen, de slachtofferbegeleiding en richt zich tot alle betrokken personen.