De namaak van luxegoederen zit nog steeds in de lift. Deze illegale markt, van simpele imitatie (look-a-like) tot heuse namaak van merkproducten, heeft zich langzaam maar zeker verder ontwikkeld, mede dankzij de talloze mogelijkheden die de nieuwe media bieden. Als we het hebben over namaak, gaat het echter doorgaans over de productie en de distributie van dergelijke goederen. Maar wat is nu eigenlijk de rol van de consument hierin? Is de consument nu slachtoffer, medeplichtige of beide?

De markt van de namaakproducten lijkt op heel veel vlakken op de gewone legale economie. Concurrentie, doelpubliek, management, beheer van middelen … ook namaakproducenten worden hiermee geconfronteerd en moeten als heuse ondernemers allerlei beslissingen nemen en doeltreffende strategieën uitwerken om hun bedrijf draaiende te houden en zoveel mogelijk winst te maken.

Bij deze vorm van oplichting onderschept de fraudeur facturen voor ze bij de bestemmeling zijn aangekomen, verandert hij (o.a.) de bankgegevens op de facturen en stuurt ze dan door om misbruik te maken van de onoplettendheid van zijn slachtoffers. En het slachtoffer ondervindt daar twee keer schade van: het geld dat hij aan de fraudeur betaalde, is hij kwijt, en bovendien moet hij de echte crediteur van de originele factuur ook nog altijd betalen. In een vorig artikel bespraken we al hoe facturatiefraudeurs te werk gaan en hoe u een vervalste factuur kunt herkennen.

Facturatiefraude is een veel voorkomende oplichtingspraktijk die zowel particulieren als bedrijven treft. Het principe is heel simpel: een originele factuur wordt onderschept tussen het moment van verzending en het moment van ontvangst, wordt dan vervalst en opnieuw verstuurd naar het potentiële slachtoffer. Oplettendheid verlaagt het risico om in deze val te lopen. Maar hoe kunt u deze vorm van fraude op tijd herkennen? En wat kunt u doen als u toch het slachtoffer wordt van deze oplichtingspraktijk?

Is het mogelijk om helemaal van internet te verdwijnen? Hoe kunt u uw persoonlijke gegevens wissen in zoekmachines? Eerst en vooral, het “recht om vergeten te worden” heeft niet enkel te maken met de digitale wereld. Het gaat in de eerste plaats over het individueel recht om informatie uit het verleden geen invloed te laten hebben op het huidige leven. Wanneer het om persoonlijke gegevens gaat, moeten zoekmachines voortaan in Europa extra bescherming bieden wegens de risico’s van het internet (identiteitsdiefstal, diefstal van gegevens, enz.) en de gevolgen daarvan op het leven van de gebruikers. In dit artikel leggen we de basisprincipes uit van deze kwestie.

Sommige frauduleuze toestanden moeten aan de autoriteiten gemeld worden, zonder dat men kan spreken over klikken. Daarenboven zullen sociaal inspecteurs dikwijls op basis van dergelijke informatie beslissen om de gepaste maatregelen te nemen als er inderdaad sprake is van een inbreuk op de sociale wetgeving. Hoe kan u zoiets online melden?