Het veilige karakter van een openbare ruimte hangt voor een groot deel af van de inrichting. In een vorig artikel gaven we al aan dat sommige groepen in de samenleving sneller last zullen hebben van een onveiligheidsgevoel dan andere – en vrouwen horen daar zeker bij.

Veel wandelaars weten niet dat het verkeer in bossen strikt is gereglementeerd in een Vlaams decreet. Het doel is de rust te bewaren en de natuur en de dieren te beschermen. Hierna de belangrijkste aanbevelingen, meer informatie kunt u op de website van het Agentschap voor Natuur en Bos terugvinden (zie referentie).

De essentie van een openbare plaats is dat deze voor iedereen toegankelijk is. Dat klinkt heel logisch, maar er bestaan toch wel wat factoren die deze toegankelijkheid in de weg kunnen staan. Eén van die factoren is het onveiligheidsgevoel, een subjectieve angst die vaak te maken heeft met de inrichting van de openbare ruimte (niet of onvoldoende verlicht, slecht onderhouden …) en het ontbreken van een vreedzame en aangename sfeer tussen de verschillende bewoners en bezoekers.

Of we het nu zien als een artistieke creatie of als vandalisme, graffiti (tekeningen gemaakt met spuitbussen) of tags (kalligrafische handtekeningen) zijn strafbaar indien ze zonder toestemming van de eigenaar op een openbaar gebouw of een privé-eigendom worden aangebracht. 

Hulpdiensten worden dikwijls opgeroepen om tussen te komen bij huiselijke twisten waarbij geweld wordt gebruikt. Geen enkel koppel is hier volledig immuun voor, het komt in elke laag van de bevolking voor, onafhankelijk ook van leeftijd of seksuele voorkeur. Meestal is de vrouw het slachtoffer, maar ook mannen ondergaan soms een of andere vorm van geweld vanwege hun partner. Het gaat hierbij niet om een ziekte of iets onafwendbaars, maar om een vicieuze cirkel die moet worden doorbroken.

In een eerste artikel hadden we het over de betrokken partijen en de te volgen regels in de strijd tegen discriminatie en haatmisdrijven (Col.13/2013). In dit tweede artikel onderzoeken we kort of dergelijke misdrijven op het internet kunnen worden gelijkgesteld met persmisdrijven. We gaan gedetailleerd in op de verantwoordelijkheid van de providers en op de verschillende manieren waarop agenten en magistraten kunnen ingrijpen.