We worden steeds vaker geconfronteerd met namaakproducten: verleidelijke aanbiedingen van luxeartikelen, sigaretten, sportartikelen of voeding. Dit brengt verschillende risico’s met zich mee zoals ongevallen, gezondheidsproblemen en strafrechtelijk: inbeslagname en boetes.
Economisch, financiële en informaticacriminaliteit
NIEUWS
Cybercrime wordt meer en meer gemeengoed, maar de opbrengsten ervan – dikwijls geldbedragen – kunnen vaak maar moeilijk worden geïnd als ze van de virtuele wereld moeten worden overgebracht naar de reële en legale wereld. Kan virtueel geld – waarover veel vragen kunnen worden gesteld, zowel over het gebruik als over de wettelijkheid – nieuwe mogelijkheden bieden aan de cybercrimineel?
Welk soort terrorisme bedreigde Europa in 2014 en wat waren de gevolgen? Sinds twaalf jaar publiceert het Europese agentschap EUROPOL jaarlijks een verslag over deze vragen. Het rapport wordt “Te-Sat” genoemd en bespreekt de diverse vormen van terrorisme die soms erg verschillen van wat men hier gewoonlijk onder verstaat, en maakt er een inventaris van.
Bij het lezen van het verslag van 2015, vallen de volgende belangrijke evoluties op.
Volgens het laatste jaarverslag (juli 2011) inzake het optreden aan de grenzen van de EU is het aantal in beslag genomen goederen waarvan vermoed wordt dat zij een inbreuk maken op intellectuele eigendomsrechten (IPR) zoals merken, modellen, auteursrechten of octrooien door de Europese douane bijna verdubbeld ten opzichte van het voorbije jaar: om en bij de 103 miljoen producten. De totale waarde van deze onderschepte goederen wordt geschat op meer dan 1 miljard euro!
Is cybercriminaliteit een op zichzelf staande industrie geworden? We zien in ieder geval een verschuiving van traditionele zwarte markten naar het internet. De snelle evolutie van cyberspace brengt bovendien een heel eigen dynamiek van vraag en aanbod teweeg, er verschijnt namelijk van een nieuw economisch model waarin cybercriminaliteit is veranderd in een verhandelbare dienst of goed.
In ons vorige artikel zagen we al dat schijnhuwelijken misdrijven zijn en dus strafbaar. Maar wie kan er klacht neerleggen? Onder welke voorwaarden? Welke omstandigheden kunnen wijzen op een schijnhuwelijk? En welke wettelijke bepalingen zijn van toepassing?
Zijn schijnhuwelijken om een verblijfsvergunning te bemachtigen, strafbaar? Wat zijn concreet de wettelijke bepalingen? Hoe gaan politie en parket in de praktijk te werk in hun strijd tegen huwelijken die enkel worden gesloten om te kunnen immigreren?