Eerder hadden we het al over dit soort fraude in verschillende opzichten: haar modus operandi, haar daders en slachtoffers en de aard van de talrijke financiële transacties die eruit voortvloeien. Maar wat doet de politie hiertegen? Om die vraag te beantwoorden, sluiten we deze reeks af met een artikel over de maatregelen van de Belgische politie om mogelijke doelwitten bewuster te maken en over haar werk met een zeer complexe en vaak grensoverschrijdende materie.

Na een beschrijving van deze vorm van oplichting die steeds meer voorkomt in bedrijven, gaan we verder over de modus operandi van de oplichters, die vaak gelinkt zijn aan criminele organisaties. Hoe zien de financiële transacties eruit en welk traject doorlopen ze? Deze elementen zijn belangrijk voor het goede verloop van het gerechtelijk onderzoek en om de risico's beter te begrijpen.

Bij sommige soorten fraude is de modus operandi zo grof dat men de slachtoffers die erin tuinen, ervan kan verdenken dat ze ofwel zeer naïef zijn ofwel zelf schuld hebben aan hun verlies. Maar hoe zit het in het echt?

Hoe gaat men stap voor stap te werk om “CEO-fraude” te plegen? We beschreven de principes van dit soort oplichting reeds in een vorig artikel. Hier overlopen we in grote lijnen het verhaal van een slachtoffer, vanaf het eerste contact tot het ontdekken van de zwendel. In het pdf-document waarop het verhaal is gebaseerd, vindt u meer details.

Sinds een aantal jaren neemt seksuele uitbuiting online een belangrijke commerciële wending en tegelijkertijd heeft ook het online sekstoerisme zich ontwikkeld. Wat is de impact van crime as a service en hoe ontwikkelt dat soort criminaliteit zich nu juist? De groei van het darknet en van cryptogeld biedt gebruikers steeds meer anonimiteit. Seksuele uitbuiting van minderjarigen is tegenwoordig een dynamische en winstgevende markt en het werk van speurders is nog moeilijker geworden. Dit artikel behandelt de huidige tendensen en de organisatie van de handel.

De namaak van luxegoederen zit nog steeds in de lift. Deze illegale markt, van simpele imitatie (look-a-like) tot heuse namaak van merkproducten, heeft zich langzaam maar zeker verder ontwikkeld, mede dankzij de talloze mogelijkheden die de nieuwe media bieden. Als we het hebben over namaak, gaat het echter doorgaans over de productie en de distributie van dergelijke goederen. Maar wat is nu eigenlijk de rol van de consument hierin? Is de consument nu slachtoffer, medeplichtige of beide?